مشکل جوجه مرغهای دریایی یا مشکل ما آدمها؟

 آلباتروس‌های لایسان (Phoebastria immutabilis) پرنده‌های فوق العاده‌ای هستند.

این مرغ های دریایی طول بالشان به بیش از 180 سانتی متر می‌رسد که بوسیله این بالها فواصل طولانی‌ای را بدون بال زدن طی می‌کنند. آنها حتی می‌توانند سالها بدون نشستن روی زمین پرواز کرده، بیش از نیم قرن زندگی کنند و اغلب تمام عمر خود را تنها با یک جفت (همسر) زندگی می‌کنند.

اما آنها یک مشکل دارند:

آنها پلاستیک های افتاده در اقیانوس را می‌خورند.

این مجموعه تصاویر را هنرمند دوستدار طبیعت، کریس جوردن chris jordan در Midway Atoll که مجموعه‌ای از چند جزیره است که در Northwestern Hawaiian Islands Marine National Monument واقع شده اند، ثبت کرده است. 

البته پرنده‌های بالغ می‌توانند پلاستیک‌هایی که بلعیده‌اند را بالا بیاورند، اما جوجه‌ها از این کار ناتوانند، پس معده‌ی آنها از این قطعات پلاستیک انباشته می‌شود.
این تصاویر قویا بیان می‌کنند که چگونه تاثیر مصرف انسان تا دوردست‌ها نفوذ می‌کند، چنانکه به پرندگانی که صدها مایل دورتر در اقیانوس آرام زندگی می‌کنند، آسیب می‌زند.

این مرغ‌های دریایی در لیست «در حال انقراض‌ترین» پرنده‌های دنیا قرار گرفته اند.

کریس می‌گوید:

برای اینکه این پدیده را تا حد امکان صادقانه مستند کنم،‌ حتی یک تکه از پلاستیک‌ها را در هیچ یک از تصاویر به هیچ وجه جابجا، جاگذاری، مرتب سازی، اصلاح یا دستکاری نکرده ام. این تصاویر محتویات واقعی معده جوجه پرنده‌هایی را در یکی از دورترین مناطق دریایی دنیا به تصویر می‌کشد، بیش از 3000 کیلومتر دورتر از نزدیکترین قاره.

منابع:

http://www.chrisjordan.com/gallery/midway/#CF000313%2018x24

http://www.dyrmdaily.com/message-from-the-gyre-photographs-by-chris-jordan/

http://www.smithsonianmag.com/oceans/the-amazing-albatrosses-162515529/?no-ist=

http://ocean.si.edu/slideshow/laysan-albatrosses%E2%80%99-plastic-problem

ترجمه و تالیف: یاسر قباحی