جنگلهاي مازندران يكي از منابع مهم ثروت كشور به حساب مي آيند، اين جنگلها در اعتدال هوا و تنظيم رودها نقش داشته و از لحاظ صنعتي نيز بسيار حايز اهميت اند. مساحت جنگلهاي مازندران حدود 1،544،000 هكتار برآورد شده، كه اين جنگلها غالباً از درختان پهن برگ تشكيل يافته و از ساير جنگلهاي ايران كاملاً متمايز است. عواملي چون درياي خزر و كوهستان البرز سبب شده اند كه در دامنه شمالي اين رشته كوه ها پوشش گياهي انبوهي پديد آيد، بطوريكه در بعضي از نواحي دست انسان بدان نرسيده است. اين پوشش گياهي در آب و هواي استان مازندران نقش بسيار مهمي دارد. در ارتفاعات بيش از 2500 متر از سطح دريا به علت سرماي زياد جنگل وجود ندارد. جنگلهاي مرطوب دامنه هاي شمالي البرز در مشرق به جنگلهاي مينودشت و گلستان متصل مي شود.
در اين منطقه به علت دوري از درياي خزر و كاهش رطوبت، نوع درختان و سيماي جنگلي تغيير مي كند. از جنگلهاي مازندران استفاده هاي زيادي مي كنند كه از جمله در صنايع كاغذسازي، درودگري، و نجاري، تهيه سوخت و ذغال و غيره مي باشد.
انواع درختان جنگلي
در جنگلهاي اين استان انواع درختان جنگلي يافت مي شود كه اهم آنها عبارتند از:
بلند مازو و ممرز (در ارتفاعات ميان بند) – آزاد (در ارتفاعات متوسط) – انجيلي (در ارتفاعات خيلي كم) – توسكا (در دره هاي مرطوب و كناره هاي جويبارها) – شمشاد كه درختان آن هميشه سبزند (در ميان بند) – افرا، نمرا، نارون (ملج يا اوجا) – زبان گنجشك (ون) – شاه بلوط و راش... (جنگلهاي راش داراي اهميت اقتصادي ويژه اي هستند).